Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ
Η ωραία Ελένη φημίζονταν για τη θεϊκή ομορφιά της. Ο Όμηρος τη χαρακτηρίζει ομορφομαλλούσα, ομορφοπρόσωπη , ασπροχέρα και ομορφοντυμένη. Ήταν άνθρωπος με θεϊκή καταγωγή. Ήταν μια πολύ σεμνή και συγκρατημένη γυναίκα .Η ομορφιά της ήταν μεγάλη και πολύ άνδρες την περιτριγύριζαν. 
      Η ωραία  Ελένη υπήρξε επίσης πηγή έμπνευσης για πολλούς ανθρώπους. Κάποιοι την ‘‘πολιορκούσαν’’ με καυστικές λέξεις αλλά οι περισσότεροι  την θαύμαζαν για την ομορφιά της, την εξυπνάδα της, την ταπεινότητα της και πολλά άλλα χαρακτηριστικά που είχε. Στα αρχαιότερα χρόνια οι πολίτες την παρουσίαζαν σε πολλά γλυπτά, ζωγραφιές και αρκετά ψηφιδωτά όπου την απεικόνιζαν. Ήταν πολύ αντικειμενική με τους άλλους αλλά και υπακοή προς όλους ακόμη κι αν ήταν κατώτεροι της. Ήταν πολύ όμορφη για εκείνη την εποχή αλλά και έως σήμερα, που της δώσαμε το επίθετο «ωραία». Βλέπουμε επίσης πως ο Αγαμέμνονας προτίμησε την Ελένη για σύντροφο του παρά την   Κλυταιμνήστρα που ήδη είναι η γυναίκα του και  πως επίσης  έγινε ένας ολόκληρος πόλεμος για αυτήν. Η ίδια φαίνεται να καυχιέται για τον εαυτό της αλλά και να λυπάται για την αναστάτωση που έφερε στις δυο πόλεις.
Το κείμενο έγραψαν οι μαθητές του Β4 : Παυλίδης Κωνσταντίνος
                                                          Πεκτσέσογλου Ανδρέας
                                                          Σταμτσίδου Κωνσταντίνα

Από την Ομηρική γυναίκα στην Ελληνίδα του 21αι.

Από την Ομηρική γυναίκα στην Ελληνίδα του 21αι.

    Στην Ομηρική εποχή οι γυναίκες δεν είχαν το δικαίωμα να βγαίνουν έξω από το σπίτι. Μέσα στο σπίτι είχαν το δικό τους χώρο , το γυναικωνίτη, στον οποίο ασχολούνταν με τον αργαλειό και τα υφαντά .Τα μόνα άτομα με τα οποία μιλούσαν ήταν οι δούλες τους. Οι γυναίκες εκείνη την εποχή για να βγουν έξω από το σπίτι έπρεπε να υπάρχει μια σημαντική εκδήλωση,  στην οποία δεν πήγαιναν ασυνόδευτες και χωρίς την παρουσία κάποιας δούλας. Στην ομηρική εποχή οι γυναίκες που μπορούσαν να μορφωθούν ήταν λίγες. Οι γυναίκες έμεναν σπίτι και μάθαιναν από την μητέρα τους τις οικιακές δουλειές. Η Ομηρική γυναίκα άκουγε πάντα και έδινε ιδιαίτερη σημασία σε αυτά που της έλεγε ο άντρας της, μιας και αυτός ήταν ο αρχηγός του σπιτιού.
   Αντίθετα, η σημερινή Ελληνίδα γυναίκα έχει αλλάξει πολύ. Πλέον μια γυναίκα έχει ίσα δικαιώματα με έναν άνδρα. Επίσης οι σημερινές γυναίκες εργάζονται σε πολλών ειδών δουλείες και δεν είναι κλεισμένες στα σπίτια όλη την ημέρα όπως παλιά. Πλέον η γυναίκα μπορεί να πηγαίνει σε θέατρα για να  ψυχαγωγηθεί  αλλά και να παίρνει μέρος και σε διάφορους αγώνες, είτε τοπικούς είτε πανελλήνιους. Ένα ακόμη σημαντικό γεγονός είναι ότι πια οι γυναίκες  έχουν δικαίωμα ψήφου. Επίσης μια γυναίκα μπορεί να επιλέξει τον σύντροφο της αλλά και να έχει μια κοινωνική ζωή όπως κρίνει η ίδια.

Το κείμενο έγραψαν οι μαθητές του Β4 : Παπαγιάννη Χρυσούλα
                                                          Παυλίδου Αθανασία
                                                          Τόσκας Νίκος
                                                          Τσαούσης Γιάννης

ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ

ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ
H   σύνθετη   λέξη «τειχοσκοπία» προέρχεται από τα συνθετικά «τείχος» και σκοπέω-ώ. Η ενότητα αυτή της Ιλιάδας ονομάστηκε τειχοσκοπία, επειδή η Ελένη για πρώτη φορά βγαίνει στα τείχη της Τροίας, έτοιμη να παρακολουθήσει την μονομαχία του Μενέλαου με τον Πάρη.
     Τείχος σημαίνει «ψηλός και ισχυρός τοίχος κατασκευασμένος από μεγάλες πέτρες». Τείχη έχτιζαν γύρω από τις αρχαίες και μεσαιωνικές πόλεις αλλά και γύρω από εκτεταμένες περιοχές για προστασία από τους εχθρούς. Ωστόσο, μεταφορικά σημαίνει «άρνηση επικοινωνίας ή αποδοχής νέων ιδεών, αντιλήψεων. π.χ. έχει υψώσει γύρω του ένα τείχος και δεν έρχεται σε επαφή με κανέναν, γκρεμίζονται τα τείχη του συντηρητισμού». Γνωστά είναι τα Κυκλώπεια τείχη. Η ονομασία Κυκλώπεια τείχη, δόθηκε στα γιγαντιαία τείχη των μυκηναϊκών χρόνων, κατασκευασμένα από μεγάλους ακανόνιστους λίθους που συναρμολογούνταν χωρίς συνθετικό υλικό.
     Η λέξη «τείχη» στο ποίημα του Καβάφη έχει μεταφορική έννοια. Ο ποιητής μιλάει για τους περιορισμούς που τίθενται στη ζωή μας και τους παρουσιάζει ως τείχη που τον εγκλωβίζουν. Τα τείχη που φυλακίζουν τον ποιητή είναι οι διάφοροι περιορισμοί που επιβάλλονται στους ανθρώπους και ενδέχεται να είναι κοινωνικοί περιορισμοί , είτε θρησκευτικοί ή ακόμη και οικονομικοί. Στις μέρες μας τα τείχη που συναντάμε στις πόλεις , είναι αυτά που αναφέρει ο Καβάφης.
    Οι σημερινοί άνθρωποι, δεν είναι ποτέ τόσο ελεύθεροι όσο θα ήθελαν ή όσο πιστεύουν ότι είναι, καθώς κάθε μας πράξη υπόκειται σε κοινωνικό έλεγχο ή φιλτράρεται από τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις, ενώ δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι συχνά η ελευθερία μας φτάνει μέχρι εκεί που επιτρέπει η οικονομική μας κατάσταση.

Το κείμενο έγραψαν οι μαθητές του Β4 : Στεφανίδης Σοφιανός
                                                          Σαρμαζανίδης Ισαάκ   
                                                          Τσαβδαρίδης Γιώργος                                                                                                                                             
                                                  Τακαρίδης Χάρης

Ο ΟΜΗΡΟΣ ΩΣ ΗΘΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ

Ο ΟΜΗΡΟΣ ΩΣ ΗΘΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ

   O Όμηρος ήταν αρχαίος Έλληνας επικός ποιητής, με τον οποίο αρχίζει η ελληνική λογοτεχνία. Ο Όμηρος έγραψε την Οδύσσεια και  την Ιλιάδα, της οποίας το θέμα είναι η "μήνις του Αχιλλέως" εναντίον του Αγαμέμνονα και οι συμφορές που επακολούθησαν.
   Χαρακτηριστικό  του Όμηρου είναι ότι κρατά  το ενδιαφέρον του ακροατή - αναγνώστη μέχρι το τέλος. Τα έπη του έχουν αρχή, μέση και τέλος. Η διήγησή του είναι ήρεμη και ευγενής. Απεικονίζει και τις πιο αποτρόπαιες σκηνές, αλλά ο ρεαλισμός του ποτέ δε γίνεται ενοχλητικός.
   Αποδεικνύεται βαθύς γνώστης της ανθρώπινης ψυχής και ασύγκριτος παρατηρητής της φύσης και του κόσμου. Χρησιμοποιεί πολλές τεχνικές, όπως την ενανθρώπιση, τα άστοχα ερωτήματα (γιατί θέλει να διατυπωθεί με έμφαση η αλήθεια), την επική ειρωνεία και πολύ συχνά την προοικονομία, καθώς θέλει να προετοιμάσει τον αναγνώστη από πριν για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Για πρώτη φορά εντάσσει στη λογοτεχνία και την τεχνική την έκφρασης , ένα είδος ρητορικής περιγραφής. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα με το υφάδι της Ελένης που θέλει να δείξει πόσο νοιάζεται για τον πόλεμο και το αποδεικνύει με κάθε δυνατό τρόπο.
   Ο Όμηρος αποδεικνύεται βαθύς γνώστης της ανθρώπινης ψυχής και μεγάλος ηθογράφος. Δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στο ήθος των ηρώων, κάτι που ξεχωρίζει με τα επίθετα που χρησιμοποιεί για να τους  χαρακτηρίσει όταν αναφέρεται σε αυτούς. Τα πρόσωπα που παρουσιάζει ενεργούν με συνέπεια προς το "ήθος" τους.
   Ο θαυμασμός για τα έπη του Όμηρου διατηρείται ακόμη και σήμερα,  καθώς τα έπη του έχουν μεταφραστεί σε όλες τις γλώσσες και  διδάσκεται σε πολλά  σχολεία της Ευρώπης, ως ο μεγαλύτερος ποιητής και παιδαγωγός των αιώνων.

Το κείμενο έγραψαν οι μαθητές του Β4 : Τορνικίδης Βασίλης
                                                          Τσαμτσαρίδης Στράτος
                                                          Τσαπκίνης Χριστόφορος

Η γυναίκα στην Ομηρική εποχή

Η  γυναίκα στην Ομηρική εποχή

     Στην Ομηρική εποχή οι γυναίκες δεν είχαν δικαίωμα για πολλά πράγματα. Οι γυναίκες δεν έβγαιναν έξω παρά μόνο  για κάποιες σημαντικές εκδηλώσεις. Δεν είχαν δικαίωμα ψήφου και έπρεπε να εμφανίζονται  πάντα με συνοδεία άλλων γυναικών. Επίσης έπρεπε να φοράνε ένα μαντίλι στο πρόσωπο τους. Τον χρόνο τους μέσα στο σπίτι τον περνούσαν στον γυναικωνίτη, όπου εκεί ασχολούνταν με τις οικιακές εργασίες. Όταν είχαν κάποιον φιλοξενούμενο του φέρονταν όμορφα και τον περιποιούνταν με μεγάλη προσοχή.
     Το κυριότερο χαρακτηριστικό για την ιδανική γυναίκα είναι ένας συνδυασμός ομορφιάς και εξυπνάδας. Οι άνδρες εκείνης της εποχής προτιμούσαν τις γυναίκες φρόνιμες και ταπεινές. Ήθελαν τις γυναίκες να είναι εργατικές και να ασχολούνται με τις οικιακές τους εργασίες. Να είναι σεμνές, αξιοπρεπείς, όμως ταυτόχρονα να είναι και όμορφες και περιποιημένες όσον αφορά την εξωτερική τους εμφάνιση.

Το κείμενο έγραψαν οι μαθητές του Β4 : Παπαγιάννη Χρυσούλα
                                                          Παυλίδου Αθανασία
                                                          Τόσκας Νίκος
                                                          Τσαούσης Γιάννης

ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ

ΑΠΟ  ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ ΣΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ
Τα δύο συνθετικά της λέξης «τειχοσκοπία» είναι τα: τείχος+σκοπώ. Έτσι ονομάζεται η ενότητα Γ122-244 της Ιλιάδας επειδή η Ελένη παρουσίασε τους αρχηγούς των Αχαιών στον Πρίαμο από τα τείχη.
    Το τείχος είναι το ψηλό και ισχυρό κτίσμα από  πέτρες, που έχτιζαν γύρω από τις αρχαίες   πόλεις αλλά και γύρω από μεγαλύτερες περιοχές για προστασία από τους εχθρούς.  Μεταφορικά σημαίνει οτιδήποτε μοιάζει με τείχος στη μορφή ή στη λειτουργία. Συχνά αναφέρεται η φράση «Κυκλώπεια τείχη», ονομασία που δόθηκε στα γιγάντια τείχη των Μυκηναϊκών χρόνων.
        Η λέξη τείχη στο ποίημα του Καβάφη έχει μεταφορική σημασία. Στις μέρες μας συναντάμε πιο συχνά τα Καβαφικά τείχη. Ο ποιητής μιλά για  τα τείχη της σύγχρονης εποχής όπως η τηλεόραση, τα Μ.Μ.Ε, το ίντερνετ και το ραδιόφωνο, που σε κρατάνε έξω από τον πραγματικό κόσμο, δεν σε αφήνουν να σχηματίσεις δικές σου απόψεις και αναγκάζεσαι να σκέφτεσαι και να λειτουργείς με έναν προκαθορισμένο τρόπο. Στις πόλεις συναντάμε πιο συχνά τα καβαφικά τείχη. Γιατί στις πόλεις βρίσκονται περισσότερο τηλεοράσεις, ΜΜΕ κλπ που σε κρατάνε <<αποκλεισμένο>> και δεν σε αφήνουν να ανοίξεις τους ορίζοντες σου, να σχηματίσεις μια δικιά σου άποψη και να ζήσεις στον αληθινό κόσμο. Η λύση είναι να προσπαθείς να μην επηρεάζεσαι από διαφημίσεις,  εκπομπές και από τα μηνύματα που σου περνάνε.
Το κείμενο έγραψαν οι μαθητές του Β4 : Παπαχρυσοστομίδου Ζωή
                                                          Σαββόγλου Μαρόα
                                                          Χατζηελευθερίου Βασίλης
                                                          Χαραλαμπίδου Χρυσούλα

Ο Όμηρος

Τα τείχη

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

ΤΕΙΧΟΣΚΟΠΙΑ

ΤΕΙΧΟΣΚΟΠΙΑ

     Η ενότητα της Ιλιάδας Γ122-244 ονομάζεται τειχοσκοπία. Η λέξη προέρχεται από τα συνθετικά «τείχος» και «σκοπώ». Η ενότητα πήρε αυτή την ονομασία επειδή  η Ελένη παρακολουθεί την προετοιμασία για τη μονομαχία  ανάμεσα στον Πάρη και το Μενέλαο από τα τείχη της Τροίας.
     Η λέξη «τείχος» στην κυριολεξία είναι τα ψηλά και ισχυρά τείχη από μεγάλες πέτρες, που έχτιζαν γύρω από αρχαίες και μεσαιωνικές πόλεις αλλά και από εκτεταμένες περιοχές. Η λέξη όμως χρησιμοποιείται και μεταφορικά: δηλαδή οτιδήποτε μοιάζει με τείχος στη μορφή ή στη λειτουργία (προστατευτικός κλοιός/άρνηση επικοινωνίας ή αποδοχής νέων ιδεών, αντιλήψεων).
  Στο ποίημα π.χ. του Καβάφη «Τείχη», η λέξη «τείχη» χρησιμοποιείται μεταφορικά. Συγκεκριμένα συμβολίζει την άρνηση επικοινωνίας ή αποδοχής νέων ιδεών – αντιλήψεων. Ο ποιητής αναφέρεται στα τείχη της ζωής του (μεταφορικά) καθώς νιώθει μοναξιά, απομόνωση και περιφρόνηση. Αυτό είναι που τον κάνει δυστυχισμένο και απομονωμένο.
   Στις σύγχρονες πόλεις συναντάμε τα καβαφικά τείχη, καθώς οι άνθρωποι πολλές φορές νιώθουν αποξενωμένοι λόγω διαφορετικών κοινωνικών, πολιτικών και θρησκευτικών αντιλήψεων. Η επικοινωνία των ανθρώπων έχει διαβρωθεί λόγω απόστασης, έλλειψης ελεύθερου χρόνου και λόγω της καχυποψίας που επικρατεί στις μέρες μας, μιας και τα δυσάρεστα περιστατικά όλο και πληθαίνουν. Λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες, τα δανεικά δεν μπορούν να ξεπληρωθούν και αυτό οδηγεί σε διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους. Η κατάσταση αυτή κάνει τους ανθρώπους να κλείνονται στους εαυτούς τους και να μην καταφέρνουν να ζήσουν και να δράσουν πέρα από τα τείχη που τους περικλείουν.
Το κείμενο έγραψαν οι μαθητές του Β3 :Παπαγεωργίου Ειρήνη-Χριστίνα
                                                          Παρμαξίδης Αλέξης
                                                          Ορφανίδου Άννα
                                                          Τερζάκης Χρήστος

ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ

ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ

 Η ενότητα Γ122-244 της Ιλιάδας ονομάζεται «ΤΕΙΧΟΣΚΟΠΙΑ». Η λέξη «τειχοσκοπία» είναι σύνθετη από τις λέξεις «τείχος» + «σκοπώ» = παρατηρώ .Ο τίτλος δόθηκε στην ενότητα, γιατί η Ελένη και ο Πρίαμος  παρακολουθούν τον αγώνα μεταξύ Μενέλαου και Πάρη  από τα τείχη της Τροίας. H κυριολεκτική σημασία της λέξης «τείχος» είναι: ψηλός και ισχυρός τοίχος από μεγάλες πέτρες, που έχτιζαν γύρω από τις πόλεις αλλά και γύρω από εκτεταμένες περιοχές για προστασία από τους εχθρούς. Η μεταφορική σημασία είναι: οτιδήποτε μοιάζει με τείχος στη μορφή ή στη λειτουργία. «Κυκλώπεια τείχη»: ονομασία που δόθηκε στα γιγαντιαία τείχη των μυκηναϊκών χρόνων, κατασκευασμένα από μεγάλους ακανόνιστους λίθους που συναρμολογούνταν χωρίς συνδετικό υλικό.

  Ο Καβάφης στο ποίημα του «Τείχη» μιλάει για τα τείχη της θλιμμένης ψυχής και της στεναχώριας, που κρατάνε έναν δυστυχισμένο άνθρωπο μακριά από τη χαρά και τους ανθρώπους γύρω του. Ο ποιητής μεταφέρει στον ακροατή μέσα από το ποίημα του τη μεταφορική σημασία της λέξης «τείχη», δηλαδή οτιδήποτε  μοιάζει στη μορφή και την χρήση σαν τείχος.

   Στις μέρες μας συναντάμε τα «Καβαφικά» κυρίως τείχη ,καθώς όλοι έχουμε  κάποτε βρει δυσκολίες στη ζωή μας που ούτε καν τις ξέραμε. Όμως πάντα έχουμε τη δύναμη να τα γκρεμίσουμε .Οι πόλεις δημιουργούν τα τείχη για να προστατευτούν από το κακό και τους εχθρούς  που θέλουν να τους βλάψουν. Έτσι και ο άνθρωπος δημιουργεί τείχη για να προστατευτεί από τους ανθρώπους που θέλουν να τον βλάψουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο .Τέλος, όπως μια πόλη  δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τη βοήθεια μιας άλλης , το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους.

Το κείμενο έγραψαν οι μαθήτριες του Β3 : Οντουτόλα Μελίνα
                                                             Ποζατζίδου Ανθή
                                                             Ρεστέμη Ιωάννα

Ο Όμηρος ως ηθογράφος και λογοτέχνης

Ο Όμηρος ως ηθογράφος και λογοτέχνης

    Μελετώντας τη συγκεκριμένη ενότητα, διαπιστώνουμε ότι πράγματι ο Όμηρος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ικανότατος ηθογράφος αλλά και αξιόλογος λογοτέχνης.
    Όσον αφορά το πρώτο, είναι χαρακτηριστική η ευχέρεια που τον διακρίνει στο να σκιαγραφεί τους χαρακτήρες και τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων του. Στη δεδομένη σκηνή βέβαια εννοούμε την Ελένη, τον Πρίαμο και τους υπόλοιπους πολεμιστές που περιγράφονται δια στόματος της Ελένης. Μάλιστα, καταφέρνει να το κάνει πολύ περίτεχνα, αφού μας δίνει τη δυνατότητα να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας μέσα από τις πράξεις και τα λόγια τους. Η Ελένη δίνει σαφέστατες περιγραφές για τους πολεμιστές κι έτσι ο Όμηρος πετυχαίνει αποτελεσματικά το στόχο του ως ηθογράφος.
    Όσον αφορά τις ικανότητές του ως λογοτέχνη, είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι το έργο που κρατάμε στα χέρια μας δεν είναι ένα απλό ανάγνωσμα. Η γλώσσα είναι ιδιαίτερα προσεγμένη και το κείμενο έτσι δομημένο που μας δίνει την εντύπωση ότι έχουμε να κάνουμε με ένα δημιούργημα τέχνης.
    Επιπλέον, το έπος μας, όπως και κάθε λογοτεχνικό κείμενο, σκοπό έχει να δημιουργήσει αισθητική απόλαυση στον αναγνώστη κι αυτό ο ποιητής το πετυχαίνει με το παραπάνω. Η πληθώρα των προσώπων, των συναισθημάτων, των ιδεών και των αξιών που προβάλλονται στο κείμενο, όπως επίσης το λογοτεχνικό ύφος του ποιητή, αφού δεν χρησιμοποιεί καθημερινή γλώσσα, μας οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι ο Όμηρος υπήρξε ένας αξιόλογος λογοτέχνης.

Το κείμενο έγραψαν οι μαθητές του Β3 : Τουρασής Δημήτρης
                                                          Τσακτσαρλής Μιχάλης
                                                          Τσορέκης Κωνσταντίνος
                                                          Χατζόπουλος Απόστολος

Ο Όμηρος ως ηθογράφος και λογοτέχνης

«Ο Όμηρος ως ηθογράφος και λογοτέχνης »

    Ο Όμηρος χαρακτηρίζεται και αποκαλείται πολύ ικανός ηθογράφος και λογοτέχνης,  γιατί μπορεί να χαρακτηρίζει τον κάθε άνθρωπο και να σχολιάζει τους ήρωες για την κάθε πράξη τους. Επίσης ο Όμηρος ηθογραφεί τον κάθε ήρωα ανάλογα με τις πράξεις του και την προσωπικότητα του. Γι΄αυτό το λόγο του αποδίδονται αυτοί οι χαρακτηρισμοί, καθώς και για το ότι ο ίδιος δεν περιγράφει άμεσα το χαρακτήρα του κάθε ήρωα  αλλά πρέπει εμείς να τον καταλάβουμε από σχόλια που κάνει. Δηλαδή δεν γίνεται αναλυτικός και αφήνει να εννοηθούν κάποια γνωρίσματα  των ηρώων.
     Ο Όμηρος είναι ένας μεγάλος λογοτέχνης και επίσης μπορεί να χαρακτηριστεί με αυτά τα επίθετα γιατί έχει γράψει δυο επικά βιβλία που αυτό σημαίνει ότι για να γράψει αυτά τα μεγάλα βιβλία πρέπει να είχε έμπνευση. Χρησιμοποιεί ομηρικές τεχνικές για να δώσει έμφαση στα γεγονότα που περιγράφει.

Το κείμενο έγραψαν οι μαθήτριες του Β3 : Καζάκου Μαρία
                                                             Λιάκου Στέλλα
                                                             Μήτσογλου Σταυρούλα

Ο ΟΜΗΡΟΣ ΩΣ ΗΘΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ


Ο Όμηρος ήταν αρχαίος έλληνας επικός ποιητής. Με αυτόν αρχίζει η έντεχνη ελληνική και ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Τα έπη του έχουν αρχή, μέση και τέλος και με τα διάφορα επεισόδια κρατά το ενδιαφέρον του ακροατή μέχρι το τέλος. Η διήγησή του είναι ήρεμη και ευγενής και η αφήγησή του ποτέ δε γίνεται χυδαία. Ο Όμηρος παρουσιάζει τους ήρωες από πολλές οπτικές γωνίες και μέσα από τις συζητήσεις τους, έτσι ώστε να διακρίνουμε το ήθος και τον χαρακτήρα για κάθε πρόσωπο στο έργο του. Όπως η ζωή των ηρώων του είναι απλή, έτσι και η γλώσσα του ποιητή είναι απλή και παρουσιάζει την καθημερινότητά τους. Έχει τόσο λεκτικό πλούτο στο έργο του, όσο κανένα άλλο ποίημα ή κείμενο. Αυτό τον κάνει έναν σπουδαίο ποιητή.

 Το κείμενο έγραψαν οι μαθήτριες του Β4:ΕΙΡΗΝΗ ΠΕΪΟΥ
                                                                    ΕΛΕΑΝΝΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ

«Η ωραία Ελένη, πηγή έμπνευσης αλλά και πρόσωπο αμφιλεγόμενο»

   Η ωραία Ελένη υπήρξε πηγή έμπνευσης για πολλούς συγγραφείς και όλοι  είχαν σχηματίσει γι΄αυτήν τη δικιά τους, θετική ή αρνητική γνώμη.
   Όλοι ανεξαιρέτως οι συγγραφείς που έγραψαν γι΄αυτήν θαύμαζαν την ομορφιά της.Την θεωρούσαν πρότυπο ομορφιάς για εκείνη την εποχή. Από αυτήν εμπνεύστηκαν πολλοί όπως ο Στησίχορος, ο Ευριπίδης, ο Όμηρος, ο Σεφέρης και ο Ρίτσος.
   Μερικοί είχαν την γνώμη ότι αυτή ευθυνόταν για την καταστροφή των Τρώων και την αποκαλούσαν σκύλα, προδότρα, κακούργα και φριχτή, γιατί πάτησε την τιμή του Μενέλαου. Όμως υπήρχε και αντίθετη άποψη, η οποία έλεγε ότι η Ελένη ήταν η πιο ωραία γυναίκα από όλες τις άλλες και δικαιολογημένα έγινε ένας πόλεμος για χάρη της.
     Σύμφωνα με τον Όμηρο ήταν καλοσυνάτη, νοικοκυρά(«την ήβρεν οπού ύφαινε διπλό μεγάλο υφάδι») και ευαίσθητη (« θερμά τα δάκρυα της κυλούσαν»). Επίσης η Ελένη στην Ιλιάδα αυτοταπεινώνεται (με το επίθετο «κυνώπις»: και ανδράδελφον, έναν καιρό , εγώ τον είχα η σκύλα!») και νιώθει υπεύθυνη για ό,τι έχει συμβεί («Κάλλιο να είχα σκοτωθεί, παρά να φύγω οϊμένα…αλλ’έζησα  να φθείρεται στα κλαύματα η ζωή μου. Ο Όμηρος τη χαρακτηρίζει καλλίκομον(ομορφομαλλούσα), καλλιπάρηον (ομορφοπρόσωπη),  λευκώλενον (ασπροχέρα), τανύπεπλον (ομορφοντυμένη)  κ.α. αλλά και ριγεδανήν(φρικτή),γιατί προκάλεσε τον αφανισμό πολλών ηρώων. Για τον ίδιο λόγο ο Αισχύλος παρετυμολογεί το όνομα της και την αποκαλεί ελεύναν,έλανδρον,ελέπτολιν(καταστροφή για τα καράβια,τους άνδρες και τις πολιτείες).
    Τελικά, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν όντως η ωραία Ελένη ευθυνόταν για όσα έγιναν γιατί υπάρχουν διαφορετικές απόψεις.
Το κείμενο έγραψαν οι μαθητές του Β3 :Καράογλου Ιωάννα
                                                         Παπαδοπούλου Αναστασία
                                                         Παπαδοπούλου Σταυρίνα