ΤΕΙΧΟΣΚΟΠΙΑ

ΤΕΙΧΟΣΚΟΠΙΑ

     Η ενότητα της Ιλιάδας Γ122-244 ονομάζεται τειχοσκοπία. Η λέξη προέρχεται από τα συνθετικά «τείχος» και «σκοπώ». Η ενότητα πήρε αυτή την ονομασία επειδή  η Ελένη παρακολουθεί την προετοιμασία για τη μονομαχία  ανάμεσα στον Πάρη και το Μενέλαο από τα τείχη της Τροίας.

     Η λέξη «τείχος» στην κυριολεξία είναι τα ψηλά και ισχυρά τείχη από μεγάλες πέτρες, που έχτιζαν γύρω από αρχαίες και μεσαιωνικές πόλεις αλλά και από εκτεταμένες περιοχές. Η λέξη όμως χρησιμοποιείται και μεταφορικά: δηλαδή οτιδήποτε μοιάζει με τείχος στη μορφή ή στη λειτουργία (προστατευτικός κλοιός/άρνηση επικοινωνίας ή αποδοχής νέων ιδεών, αντιλήψεων).

  Στο ποίημα π.χ. του Καβάφη «Τείχη», η λέξη «τείχη» χρησιμοποιείται μεταφορικά. Συγκεκριμένα συμβολίζει την άρνηση επικοινωνίας ή αποδοχής νέων ιδεών – αντιλήψεων. Ο ποιητής αναφέρεται στα τείχη της ζωής του (μεταφορικά) καθώς νιώθει μοναξιά, απομόνωση και περιφρόνηση. Αυτό είναι που τον κάνει δυστυχισμένο και απομονωμένο.

   Στις σύγχρονες πόλεις συναντάμε τα καβαφικά τείχη, καθώς οι άνθρωποι πολλές φορές νιώθουν αποξενωμένοι λόγω διαφορετικών κοινωνικών, πολιτικών και θρησκευτικών αντιλήψεων. Η επικοινωνία των ανθρώπων έχει διαβρωθεί λόγω απόστασης, έλλειψης ελεύθερου χρόνου και λόγω της καχυποψίας που επικρατεί στις μέρες μας, μιας και τα δυσάρεστα περιστατικά όλο και πληθαίνουν. Λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες, τα δανεικά δεν μπορούν να ξεπληρωθούν και αυτό οδηγεί σε διχόνοια ανάμεσα στους ανθρώπους. Η κατάσταση αυτή κάνει τους ανθρώπους να κλείνονται στους εαυτούς τους και να μην καταφέρνουν να ζήσουν και να δράσουν πέρα από τα τείχη που τους περικλείουν.

Το κείμενο έγραψαν οι μαθητές του Β3 :Παπαγεωργίου Ειρήνη-Χριστίνα

                                                          Παρμαξίδης Αλέξης

                                                          Ορφανίδου Άννα

                                                          Τερζάκης Χρήστος

ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ

 Η ενότητα Γ122-244 της Ιλιάδας ονομάζεται «ΤΕΙΧΟΣΚΟΠΙΑ». Η λέξη «τειχοσκοπία» είναι σύνθετη από τις λέξεις «τείχος» + «σκοπώ» = παρατηρώ .Ο τίτλος δόθηκε στην ενότητα, γιατί η Ελένη και ο Πρίαμος  παρακολουθούν τον αγώνα μεταξύ Μενέλαου και Πάρη  από τα τείχη της Τροίας. H κυριολεκτική σημασία της λέξης «τείχος» είναι: ψηλός και ισχυρός τοίχος από μεγάλες πέτρες, που έχτιζαν γύρω από τις πόλεις αλλά και γύρω από εκτεταμένες περιοχές για προστασία από τους εχθρούς. Η μεταφορική σημασία είναι: οτιδήποτε μοιάζει με τείχος στη μορφή ή στη λειτουργία. «Κυκλώπεια τείχη»: ονομασία που δόθηκε στα γιγαντιαία τείχη των μυκηναϊκών χρόνων, κατασκευασμένα από μεγάλους ακανόνιστους λίθους που συναρμολογούνταν χωρίς συνδετικό υλικό.

  Ο Καβάφης στο ποίημα του «Τείχη» μιλάει για τα τείχη της θλιμμένης ψυχής και της στεναχώριας, που κρατάνε έναν δυστυχισμένο άνθρωπο μακριά από τη χαρά και τους ανθρώπους γύρω του. Ο ποιητής μεταφέρει στον ακροατή μέσα από το ποίημα του τη μεταφορική σημασία της λέξης «τείχη», δηλαδή οτιδήποτε  μοιάζει στη μορφή και την χρήση σαν τείχος.

   Στις μέρες μας συναντάμε τα «Καβαφικά» κυρίως τείχη ,καθώς όλοι έχουμε  κάποτε βρει δυσκολίες στη ζωή μας που ούτε καν τις ξέραμε. Όμως πάντα έχουμε τη δύναμη να τα γκρεμίσουμε .Οι πόλεις δημιουργούν τα τείχη για να προστατευτούν από το κακό και τους εχθρούς  που θέλουν να τους βλάψουν. Έτσι και ο άνθρωπος δημιουργεί τείχη για να προστατευτεί από τους ανθρώπους που θέλουν να τον βλάψουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο .Τέλος, όπως μια πόλη  δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τη βοήθεια μιας άλλης , το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους.

Το κείμενο έγραψαν οι μαθήτριες του Β3 : Οντουτόλα Μελίνα

                                                             Ποζατζίδου Ανθή

                                                             Ρεστέμη Ιωάννα

Ο Όμηρος ως ηθογράφος και λογοτέχνης

Ο Όμηρος ως ηθογράφος και λογοτέχνης

    Μελετώντας τη συγκεκριμένη ενότητα, διαπιστώνουμε ότι πράγματι ο Όμηρος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ικανότατος ηθογράφος αλλά και αξιόλογος λογοτέχνης.

    Όσον αφορά το πρώτο, είναι χαρακτηριστική η ευχέρεια που τον διακρίνει στο να σκιαγραφεί τους χαρακτήρες και τον εσωτερικό κόσμο των ηρώων του. Στη δεδομένη σκηνή βέβαια εννοούμε την Ελένη, τον Πρίαμο και τους υπόλοιπους πολεμιστές που περιγράφονται δια στόματος της Ελένης. Μάλιστα, καταφέρνει να το κάνει πολύ περίτεχνα, αφού μας δίνει τη δυνατότητα να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας μέσα από τις πράξεις και τα λόγια τους. Η Ελένη δίνει σαφέστατες περιγραφές για τους πολεμιστές κι έτσι ο Όμηρος πετυχαίνει αποτελεσματικά το στόχο του ως ηθογράφος.

    Όσον αφορά τις ικανότητές του ως λογοτέχνη, είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι το έργο που κρατάμε στα χέρια μας δεν είναι ένα απλό ανάγνωσμα. Η γλώσσα είναι ιδιαίτερα προσεγμένη και το κείμενο έτσι δομημένο που μας δίνει την εντύπωση ότι έχουμε να κάνουμε με ένα δημιούργημα τέχνης.

    Επιπλέον, το έπος μας, όπως και κάθε λογοτεχνικό κείμενο, σκοπό έχει να δημιουργήσει αισθητική απόλαυση στον αναγνώστη κι αυτό ο ποιητής το πετυχαίνει με το παραπάνω. Η πληθώρα των προσώπων, των συναισθημάτων, των ιδεών και των αξιών που προβάλλονται στο κείμενο, όπως επίσης το λογοτεχνικό ύφος του ποιητή, αφού δεν χρησιμοποιεί καθημερινή γλώσσα, μας οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι ο Όμηρος υπήρξε ένας αξιόλογος λογοτέχνης.

Το κείμενο έγραψαν οι μαθητές του Β3 : Τουρασής Δημήτρης

                                                          Τσακτσαρλής Μιχάλης

                                                          Τσορέκης Κωνσταντίνος

                                                          Χατζόπουλος Απόστολος

Ο Όμηρος ως ηθογράφος και λογοτέχνης

«Ο Όμηρος ως ηθογράφος και λογοτέχνης »

    Ο Όμηρος χαρακτηρίζεται και αποκαλείται πολύ ικανός ηθογράφος και λογοτέχνης,  γιατί μπορεί να χαρακτηρίζει τον κάθε άνθρωπο και να σχολιάζει τους ήρωες για την κάθε πράξη τους. Επίσης ο Όμηρος ηθογραφεί τον κάθε ήρωα ανάλογα με τις πράξεις του και την προσωπικότητα του. Γι΄αυτό το λόγο του αποδίδονται αυτοί οι χαρακτηρισμοί, καθώς και για το ότι ο ίδιος δεν περιγράφει άμεσα το χαρακτήρα του κάθε ήρωα  αλλά πρέπει εμείς να τον καταλάβουμε από σχόλια που κάνει. Δηλαδή δεν γίνεται αναλυτικός και αφήνει να εννοηθούν κάποια γνωρίσματα  των ηρώων.

     Ο Όμηρος είναι ένας μεγάλος λογοτέχνης και επίσης μπορεί να χαρακτηριστεί με αυτά τα επίθετα γιατί έχει γράψει δυο επικά βιβλία που αυτό σημαίνει ότι για να γράψει αυτά τα μεγάλα βιβλία πρέπει να είχε έμπνευση. Χρησιμοποιεί ομηρικές τεχνικές για να δώσει έμφαση στα γεγονότα που περιγράφει.

Το κείμενο έγραψαν οι μαθήτριες του Β3 : Καζάκου Μαρία

                                                             Λιάκου Στέλλα

                                                             Μήτσογλου Σταυρούλα

Ο ΟΜΗΡΟΣ ΩΣ ΗΘΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ

Ο Όμηρος ήταν αρχαίος έλληνας επικός ποιητής. Με αυτόν αρχίζει η έντεχνη ελληνική και ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Τα έπη του έχουν αρχή, μέση και τέλος και με τα διάφορα επεισόδια κρατά το ενδιαφέρον του ακροατή μέχρι το τέλος. Η διήγησή του είναι ήρεμη και ευγενής και η αφήγησή του ποτέ δε γίνεται χυδαία. Ο Όμηρος παρουσιάζει τους ήρωες από πολλές οπτικές γωνίες και μέσα από τις συζητήσεις τους, έτσι ώστε να διακρίνουμε το ήθος και τον χαρακτήρα για κάθε πρόσωπο στο έργο του. Όπως η ζωή των ηρώων του είναι απλή, έτσι και η γλώσσα του ποιητή είναι απλή και παρουσιάζει την καθημερινότητά τους. Έχει τόσο λεκτικό πλούτο στο έργο του, όσο κανένα άλλο ποίημα ή κείμενο. Αυτό τον κάνει έναν σπουδαίο ποιητή.

 Το κείμενο έγραψαν οι μαθήτριες του Β4:ΕΙΡΗΝΗ ΠΕΪΟΥ
                                                                    ΕΛΕΑΝΝΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ

«Η ωραία Ελένη, πηγή έμπνευσης αλλά και πρόσωπο αμφιλεγόμενο»

   Η ωραία Ελένη υπήρξε πηγή έμπνευσης για πολλούς συγγραφείς και όλοι  είχαν σχηματίσει γι΄αυτήν τη δικιά τους, θετική ή αρνητική γνώμη.

   Όλοι ανεξαιρέτως οι συγγραφείς που έγραψαν γι΄αυτήν θαύμαζαν την ομορφιά της.Την θεωρούσαν πρότυπο ομορφιάς για εκείνη την εποχή. Από αυτήν εμπνεύστηκαν πολλοί όπως ο Στησίχορος, ο Ευριπίδης, ο Όμηρος, ο Σεφέρης και ο Ρίτσος.

   Μερικοί είχαν την γνώμη ότι αυτή ευθυνόταν για την καταστροφή των Τρώων και την αποκαλούσαν σκύλα, προδότρα, κακούργα και φριχτή, γιατί πάτησε την τιμή του Μενέλαου. Όμως υπήρχε και αντίθετη άποψη, η οποία έλεγε ότι η Ελένη ήταν η πιο ωραία γυναίκα από όλες τις άλλες και δικαιολογημένα έγινε ένας πόλεμος για χάρη της.

     Σύμφωνα με τον Όμηρο ήταν καλοσυνάτη, νοικοκυρά(«την ήβρεν οπού ύφαινε διπλό μεγάλο υφάδι») και ευαίσθητη (« θερμά τα δάκρυα της κυλούσαν»). Επίσης η Ελένη στην Ιλιάδα αυτοταπεινώνεται (με το επίθετο «κυνώπις»: και ανδράδελφον, έναν καιρό , εγώ τον είχα η σκύλα!») και νιώθει υπεύθυνη για ό,τι έχει συμβεί («Κάλλιο να είχα σκοτωθεί, παρά να φύγω οϊμένα…αλλ’έζησα  να φθείρεται στα κλαύματα η ζωή μου. Ο Όμηρος τη χαρακτηρίζει καλλίκομον(ομορφομαλλούσα), καλλιπάρηον (ομορφοπρόσωπη),  λευκώλενον (ασπροχέρα), τανύπεπλον (ομορφοντυμένη)  κ.α. αλλά και ριγεδανήν(φρικτή),γιατί προκάλεσε τον αφανισμό πολλών ηρώων. Για τον ίδιο λόγο ο Αισχύλος παρετυμολογεί το όνομα της και την αποκαλεί ελεύναν,έλανδρον,ελέπτολιν(καταστροφή για τα καράβια,τους άνδρες και τις πολιτείες).

    Τελικά, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν όντως η ωραία Ελένη ευθυνόταν για όσα έγιναν γιατί υπάρχουν διαφορετικές απόψεις.

Το κείμενο έγραψαν οι μαθητές του Β3 :Καράογλου Ιωάννα

                                                         Παπαδοπούλου Αναστασία

                                                         Παπαδοπούλου Σταυρίνα

ΤΑ ΤΕΙΧΗ

ΤΑ ΤΕΙΧΗ

View more presentations from mariaxatzi.

Ο ΟΜΗΡΟΣ ΩΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ

Ο ΟΜΗΡΟΣ ΩΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ

View more presentations from mariaxatzi.

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ

View more presentations from mariaxatzi.